Vinnugleði..

Það er mjög róandi og gott að vinna á listasafni í Keflavík. Ólíkt puðinu sem flestar hinar vinnurnar mínar hafa verið (já það að betla pening frá fólki er puð til lengdar). Maður fær líka svo skemmtileg tilboð alltaf hreint hérna. Maður frá Amsterdam er búinn að bjóða mér og Sveini að koma til sín og bragða á Spacecake af bestu gerð. Um jólin mun ég að öllum líkindum fá matarpakka frá Ítalíu frá mjög svo gjafmildum Ítala sem fullvisti mig um að ég hafi gefið honum von í lífið sitt aftur eftir þriggja klukkutíma spjall við hann. Tveimur dögum eftir spjallið kom hann aftur með blómvönd handa mér og við spjölluðum meira. Núna er Þjóðverji í eldri kantinum að skoða safnið. Hann talar verulega mikið við sjálfan sig og heldur að ég skilji þýsku. Ég brosi bara, kinka kolli og svara einhverju á frönsku. Hann snýr sér þá aftur við og heldur áfram að skoða báta glaður í bragði.
Um daginn kom Sveinn í heimsókn (í húsið mitt.. ekki á listasafnið) "Nei núna gengur þetta ekki lengur, Vaka!" Tekur magic dósir af borðinu, setur í uppþvottavél og fer út með ruslið "nei ég veit, fyrirgefðu" svara ég, klæði mig í almennileg föt og tek til með honum. Seinna bökum við pönnukökur saman. Mér er víst ekki treystandi ein í húsi í marga daga.

Hvaða hálvita datt í hug að byrja að segja "Jessöríbobb" og afhverju halda allir áfram að segja þetta?